Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ο εορτασμός των Αγίων Αναργύρων

    Το χωριό στο πέρασμα των χρόνων δημιού­ργησε θεσμούς, ήθη και έθιμα. Δυστυχώς όμως με την πάροδο τους μερικά από αυτά χάθηκαν. Ειδικότερα οι θρησκευτικές εορτές που γίνονταν την παραμονή αλλά και ανήμερα του εορτασμού του εκάστοτε πολιούχου είχαν για τους κατοίκους ιδιαίτερη σημασία και συχνά συνοδεύονταν με λαμπρές εκδηλώσεις. Τέτοια μέρα ήταν για το Σοποτό η γιορτή των Αγίων Αναργύρων την 1η Νοεμβρίου. Τα αφιερώματα, οι αρτοκλασίες αλλά και τα μικρά γλέντια μετά την λειτουργία έδιναν χρώμα και ζωντάνια στη ζωή των κατοίκων. Τα υπόλοιπα έθιμα σχετίζονταν με τις δραστηριότητες, τις ασχολίες, τα επαγγέλματα των κατοίκων και ιδι­αίτερα με τα αγαθά που παρήγαγαν λόγω της ορεινής θέσης της περιοχής (γάλα, κρέας, βούτυρο, τυρί, σι­τάρι, καρύδι·, κάστανα κ.τ.λ.)
   Φέτος την παραμονή πραγματοποιήθηκε ο πανηγυρικός εσπερινός στον οποίο οι πιστοί που συμμετείχαν έκαναν μεγάλη αρτοκλασία. Στολισμένη η εικόνα και με την εκκλησιά να μοσχοβολάει από το λιβάνι νιώσαμε γαλήνη και την πραγματική κατάνυξη εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα. Την επομένη πραγματοποιήθηκε η θεία Λειτουργία στον ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων όπου χοροστάτησαν οι: Πατήρ Νικόλαος, Πατήρ Νεοκλής, Πατήρ Αθανάσιος και ιερείς από τα γύρω χωριά.
   Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας ακολούθησε λιτα­νεία της ιερής εικόνας στους δρόμους του χωριού ενώ στην πλατεία έγινε η πρέπουσα δέηση. Έτσι με απλότητα και αγάπη, πέρασαν όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν αυτή την άγια μέρα στο χωριό μας και να γιορτάσουν τους πολιούχους Αγίους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου