Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Μαθησιακές Δυσκολίες στα Μαθηματικά - Ιωάννης Αντωνίου


 Στο έργο του «Μαθησιακές Δυσκολίες στα Μαθηματικά Παρέμβαση» ο Γιάννης  Αντωνίου προσεγγίζει επιμελώς το «παραμελημένο» αυτό αντικείμενο έρευνας. Με αφετηρία μια σύντομη εισαγωγή στο γενικότερο πεδίο των μαθησιακών δυσκολιών, ο συγγραφέας μάς μεταφέρει στο συγκεκριμένο χώρο των μαθησιακών δυσκολιών στα μαθηματικά, παρουσιάζοντας τα γενικά χαρακτηριστικά των μαθητών, αλλά και τα επιμέρους προβλήματα που μπορούν να συνυπάρχουνόπως  προβλήματα  μνημονικής  συγκράτησης και επεξεργασίας πληροφοριών. Στη  συνέχειαμας παρουσιάζει τους παράγοντες που πιθανόν να ευθύνονται για την αποτυχία των μαθητών με προβλήματα στα μαθηματικά, τα είδη λαθών που κάνουν. Όμως, το έργο του δεν είναι μόνο θεωρητικό. Έχοντας συγκεντρώσει ερευνητικά δεδομένα από μαθητές σχολικής ηλικίας της Πάτρας, ο συγγραφέας αναλύει και παρουσιάζει τα λάθη που έκαναν οι μαθητές, ενώ κάνει και ένα βήμα ακόμα και προτείνει τρόπους παρέμβασης υπέρ των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες. Το έργο αυτό του Γιάννη Αντωνίου έρχεται να προστεθεί στον περιορισμένο κατάλογο των γηγενών μελετών των σχετικών με τα μαθηματικά και τις μαθησιακές δυσκολίες.
    Το εγχείρημα του Γ. Αντωνίου είναι σημαντικό γιατί βασίζεται σε ελληνικά δεδομένα και γιατί έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον εκπαιδευτικό. Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ο μάχιμος εκπαιδευτικός είναι αυτός που θα κληθεί να αναγνωρίσει και να κάνει τμήμα (ή και ολόκληρη) τη μαθησιακή αξιολόγηση του εν λόγω μαθητή και να εφαρμόσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα πρόσβασης. Αξίζει λοιπόν έναν επιπλέον έπαινο ο Γιάννης Αντωνίου γιατί το έργο του έχει όχι μόνο θεωρητική αλλά και εφαρμοσμένη πρακτική αξία.

Αφιερώνεται
Στη μνήμη του πατέρα μου
που μου εμφύσησε την αγάπη
για τα Μαθηματικά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου