Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Εκοιμήθη ο τελευταίος διεσωθής μοναχός του Ολοκαυτώματος της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων

Ι. Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων

Προηγούμενος Ιεράς Μονής Μ. Σπηλαίου, π. Νικηφόρος Θεοδωρόπουλος, Νεκρώσιμος Ακολουθία 25 Νοεμβρίου 2012

   Ο Γέροντας από μικρό παιδί, μόλις έντεκα χρονών, πριν από τον πόλεμο ακόμα,  το 1938, εγκαταστάθηκε στο Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου και έκτοτε ολοκληρωτικά «ψυχή τε και σώματι» αφοσιώθηκε μέχρι την τελευταία του πνοή στην Παναγία, την οποία διακόνησε με ένθερμο ζήλο, ταπείνωση, αυταπάρνηση, ανιδιοτελή αγάπη και ευλάβεια.
   Και η Παναγία τον αντάμειψε και τον εξέλεξε, ώστε το 1979 να αναλάβει Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής της, η οποία  από "ιδιόρρυθμος" έγινε "Κοινόβιος", και έκτοτε απερίσπαστοι οι μοναχοί  υπηρετούν την Παναγία, στην υπηρεσία της οποίας έταξαν τους εαυτούς τους. Σε συνεργασία με τον Σεβασμιώτατο φρόντισε για την πνευματική αναγέννηση της μοναστικής ζωής, για την σωστή εκμετάλλευση της περιουσίας του Μοναστηριού, δρομολόγησε σε αρμονική συνεργασία με τους τοπικούς φορείς θέματα που αφορούσαν την ανακαίνιση της Μονής, ως και του Ορφανοτροφείου Καλαβρύτων.
   Κυρίως όμως οι προσκυνητές και τα πνευματικά του παιδιά είδαν στο πρόσωπό του μια ασκητική και θεοφιλή μορφή. Διότι σε όλη του τη μοναστική πορεία στάθηκε πραγματικός πατέρας, ευπρόσδεκτος, εύχαρης και ευπροσήγορος, που τους αγκάλιαζε όλους με την αγάπη και την απλότητά του μεταδίδοντας τον Χριστό και εγγράφοντας στην ψυχή τους τα θεία μηνύματά Του. Ιδιαιτέρως, σε όλους όσους έρχονταν κοντά του, μεταλαμπάδευε την αγάπη, την χάρη, την στοργή και την ζεστασιά της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας, την οποία βίωνε εσωτερικά ο ίδιος από την παιδική του ηλικία και την οποία αγάπησε και έκλεισε στην καρδιά του διαπαντός.
Από το 2003 έως σήμερα το πολυσχιδές έργο του το συνεχίζει η Μοναστική Αδελφότητα υπό την επάξια και εμπνευσμένη καθοδήγηση του Πανοσιολ. Καθηγουμένου π. Ιερωνύμου Κάρμα.
   Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Άγιο Καθηγούμενο, τους Πατέρες καθώς και τους κατά σάρκα συγγενείς του μακαριστού Προηγουμένου, διότι ιδίως κατά την περίοδο της δοκιμασίας εκ της ασθενείας του, του συμπαραστάθηκαν και τον διηκόνησαν με πολύ αγάπη και ζεστασιά.
   Το έργο και την προσωπικότητα του Μακαριστού εξήραν ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κ. Γεώργιος Λαζουράς καθώς και εκπρόσωπος από την ιδιαιτέρα πατρίδα του τον Καλαμιά Αιγιαλείας.
  Η ταφή του πραγματοποιήθηκε στο Κοιμητήριο της Ιεράς Μονής. Ας είναι αιωνία η Μνήμη του! Να έχουμε την ευχή του.

Πηγή: http://im-ka.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=755:-25112012-&catid=10:2008-12-17-22-07-27&Itemid=61


 (Αυτό που δεν αναφέρεται στο παραπάνω δημοσίευμα είναι ότι ο Γέροντας Νικηφόρος είναι ο τελευταίος διεσώθης μοναχός του μαρτυρικού Δεκέμβριου του 1943,  όπου τέθηκε σε εφαρμογή η «Επιχείρηση Καλάβρυτα»από τα Γερμανικά στρατεύματα Κατοχής. [Ολοκαύτωμα  Καλαβρύτων]
 Στις 08/12 Γερμανικές δυνάμεις κατ' εντολή του αντισυνταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ  έφτασαν στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και σκότωσαν 16 άτομα, μοναχούς, επισκέπτες και υποτακτικούς, ενώ εκτέλεσαν και 9 μοναχούς, στη θέση Ψηλός Σταυρός. Ενώ στις 14/12 επέστρεψαν και έκαψαν το μοναστήρι.)  



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου