Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Θέματα στην Ιστορία του Σοποτού


Από το Σοποτό ήτο ο ιεροδιάκονος Παίσιος της Αγίας Λαύρας που καρατομήθη το 1773.  Ως γνωρίζουμε ο επίσκοπος Ανδρούσης Κωνστάντιος ήτο εκ Σοποτού και κατά το 1773 ευρίσκετο εις την Αγία Λαύραν.
Στο εκδοθέν βιβλίο από το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών 1975 του Χρονικού της Αλβανοκρατίας 1770-1779 (κείμενο από τον κώδικα της Μονής Αγίας Λαύρας) αναγράφεται ότι ο Κωνστάντιος είχε αδελφόν εις Αγίαν Λαύραν ονόματι Παίσιον και έτερον αδελφόν εις Κωνσταντινούπολη και …. Από δε τους ιεροδιακόνους οι εγκριτώτεροι ην ο πρώτος Παίδιος αδερφός του ήδη ρηθέντος παπά κυρ Κωνσταντίνου. Ούτοι ήσαν ο μεγαλύτεροι και εκλεκτότεροι και  ούτοι πάντες… τον καλόν αγώνα διήνυσαν αλλά και παθόντες πολλά υπό των Αλβανιτών κινδυνεύσαντες. Για την επιθετική αυτή ορμή των Αλβανών ένα ενθυμητικό σημείωμα από το Μ. Σπήλαιο μας πληροφορεί «οι δε αρβανίτες ήλθαν όχι ως άνθρωποι αλλά ωσάν θηρία, η σαν μια φωτιά και ωσάν ποταμός και την αιματοχυσία οπού έκαναν και τις σκλαβιές νους ανθρώπου αδυνατεί να τους λογαριάσει.
Έμβλημα Φιλικής Εταιρίας, Περίοδος Ορλοφικών (Αλβανοκρατία 1770-1779)
  Στην συνέχεια αναγράφεται ότι το έτος 1773 και μήνα Ιούνιο ο Ζένιος Χάρος από το Ανάυπλη  εκστρατεύει στην επαρχία Καλαβρύτων και φθάνει στο Παγκράτι. Τότε επί της επιστασίας της ηγουμενίας Ανανίας έκρινε να αναχωρήσει από το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας την ερχόμενη ημέρα 24 Ιουνίου 1773. Ήταν λοιπόν ο ίδιος με τους λοιπούς πατέρες έξω στο αλώνι κοιμώμενοι, ο δε κυρ Κωνσταντίνος με τον κυρ Θεωνάν και με ένα άλλο ιερομόναχο ονόματι Κύριλλο, εκοιμήθησαν μέσα στο μοναστήρι. Η αιτία δε είναι αυτή. Επειδή ο κυρ Κωνσταντίνος είχε τον αδελφόν του τον Παίσιον όντα ιεροδιάκονον ασθενούντα βαρέως έμειναν αυτοί οι ρηθέντες να τον ξενικτύσουν. Και λοιπόν όντων των πατέρων στην τοιαύτην κατάσταση ο Ζένιος Χάρος με 1500 σκοτίας έτι ούσης πρωί ήλθε στο μοναστήρι. Είδον εκείνοι όπου ήσαν έξω  αυτούς και έφυγον ένθεν κακείνθεν μέσα εις τα πουρνάρια. Έτυχε έξω να είναι και ο ρηθείς κυρ Κωνστάντιος όθεν και αυτός εγλύτωσε τας χείρας των Αλβανιτών, ο δε Θεωνάς δια μέσου του Κυρίλλου … Την 24 του Ιουνίου τούτων απελθόντων και έτερο μπουλούκι Αλβανιτών παρεγένετο εις τον μονήν μη ευρώντες μηδέν αρπάσαι εν τοις κελίοις ήλθον εις πύργον όπου είναι επάνω από την σιδερόπορτα. Ενταύθα ευρώντες στον μακάριον ιεροδιακόνον κυρ Παίσιον λίαν ασθενώς έχοντα και ερωτήσαντες αυτόν περί πράγματος κεκρυμμένου, μη αποκρυθέντα το σύνολον δια τηναδυναμία αυτού την μαχαίρα την κεφαλή αυτού απέτεμον, ην δε ούτος άριστος κατά πάντας ανήρ, ως και ο ήδη φονευθείς Μακάριος. Εζημιώθη τοίνυν η μόνη παν το πράγμα αυτήν, απώλεσε δε τα δύο υποκείμενα μεγάλων ελπίδων κατά την μονήν αυτήν, τοσαύτην δε ερήμωσιν πεποιήκασιν οι αιμοβόροι, ώστε μηδέ κοχλιάριον, μήτε ξυλοκανάτα άφησαν οι θηριόγνωμοι, και τοσαύτην ένδειαν έλαβον οι ευλογημένοι πατέρες, ώστε να ζητούν  τένζερη να μαγειρεύσουν φακές να παραμυθούν τον έξω άνθρωπον… Τω δε 1774 Ιανουαρίου…ο κυρ Κωστάντιος μη φέρον τον θάνατον του αδελφού του, και έχοντος έτερον εν Κωνσταντινουπόλει, θελήσει του γέροντος Παρθενίου … τον πλούν  ποιήσατο εις Κωνσταντινούπολιν … εγένετο επίσκοπος Ανδρούσης το 1784 έτει της θεογονίας Μαίω ζη …. Επίσης όταν οι Αλβανοί έφτασαν εις την Μονή Αγίων Θεοδώρων Σοποτού οι μοναχοί ηναγκάσθησαν  και έδωκαν αυτοίς τα χρειώδη και επληρούτο τον γνωμικόν, «όθεν έδει σεσώσθαι, εκείθεν απολλύμεθα» και ανάπαλιν, «όθεν εχρήν απεγνώσθαι, εκείθεν σεσώσμεθα».
  Επίσης σημειώνουμε ότι αν και το 1779 ο Καπουδάν Πασάς Χασάν εξεδίωξε τους Αλβανούς από την Πελοπόννησο τόσος φόβος και δείνα υπήρχαν και μετέπειτα στην περιοχή των Καλαβρύτων που όταν ο Πουκεβίλ αργότερο ερχόμενος στην είσοδο του χωριού Σοποτού και εν τη κοιλάδι εκείνη που ποτίζετο από τον ποταμό trinanti (Τέτοιο όνομα κατά τον συγγραφέα Γ Παπανδρέου ίσως είχει ο καταρέων χείμαρος  από το Σοποτό παραπόταμος του Αροάνιου) συνάντησε κάποιες γυναίκες μαζί να ασχολούνται στα χωράφια και αφού η μια εξ αυτών του έδωσε εμπιστοσύνη, τον ρώτησε πότε θα τελειώσουν τα δεινά που περνούν από των άσπλαχνων κυριών, αυτός της απάντησε ο θεός γνωρίζει. Τότε αυτή κοίταξε προς τον ουρανό και έκανε σημείο του σταυρού και επεμακρύνθη.

                                                                                         Κωνσταντίνος Μουθούνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου