Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Μπακλαβάς ... παραδοσιακή απόλαυση!!!


  Ο μπακλαβάς είναι ένα γλύκισμα που συναντάται σε πολλές κουζίνες της Μέσης Ανατολής και των πρώην Οθωμανικών χωρών. Το γλύκισμα φτιάχνεται με ζύμη φύλλου και περιέχει γέμιση ξηρών καρπών, συνήθως φουντούκι, φιστίκι ή καρύδι, και παίρνει την γλυκιά του γεύση από το σιρόπι ζάχαρης ή μελιού.
  Αν και η ιστορία του μπακλαβά δεν είναι καλά καταγεγραμμένη, πολλές χώρες διεκδικούν τη δημιουργία του. Παρόλα αυτά, οι αποδείξεις δείχνουν ότι το γλύκισμα δημιουργήθηκε από λαούς της Κεντρικής Ασίας, ενώ τελειοποιήθηκε στις κουζίνες των ανακτόρων του Σουλτάνου, στο παλάτι Τοπκαπί. Πέρα πάντως από τις διαμάχες σχετικά με την πατρότητα δημοφιλούς γλυκού κοινά αποδεκτό παραμένει ότι το καλύτερο κομμάτι του μπακλαβά είναι η γωνία.
  Στα χωριά μας το «καλό» γλυκό των ημερών είναι ο μπακλαβάς. Για αυτό σας δίνουμε την παραδοσιακή συνταγή της Ακριβής παλιά και δοκιμασμένη. Εσείς βάλτε το μεράκι και νομίζω πως το αποτέλεσμα θα δικαιώσει την προσπάθεια σας. 


Τα υλικά που χρειαστούμε είναι:
 
Ένα πακέτο φύλλο κρούστας (1 κιλό)
1,5 κιλό χονδροκομμένα καρύδια
2 ποτήρια νερού λευκή ζάχαρη
1 κουτάλι της σούπας κανελογαρύφαλλα κοπανισμένα
1 φρυγανιά τριμμένη

Για το σιρόπι:

2,5 ποτήρια νερού ζάχαρη
2 ποτήρια νερού νερό
1 ξύλο κανέλας
Φλούδα από μισό λεμόνι & μισό κουταλάκι του γλυκού χυμό λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

  Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα καρύδια, την ζάχαρη, τα κανελογαρύφαλλα και την φρυγανιά.
   Με ένα πινέλο λαδώνουμε ένα μακρόστενο μεγάλο ταψί και κόβουμε τα φύλλα κρούστας ακριβώς στις διαστάσεις του. Η διαδικασία για το στρώσιμο του μπακλαβά είναι 2 φύλλα κρούστας και μια στρώση από το μίγμα που έχουμε ετοιμάσει στο μπόλ (δηλ. καρύδια, ζάχαρη κτλ). Από τα φύλλα λαδώνουμε μόνο το πρώτο ενώ το δεύτερο το στρώνουμε ελαφρά ζαχαρωμένο. Με αυτό τον τρόπο το γλυκό μας θα ψηθεί πιο ομοιόμορφα και το φύλλο μας θα είναι πιο τραγανό. Έτσι συνεχίζουμε το στρώσιμο με 2 φύλλα και γέμιση μέχρι να τελειώσει όλη η γέμιση και να σας μείνουν 2 φύλλα για το τελείωμα της κορυφής του μπακλαβά.
  Χαράζουμε το μπακλαβά σε ίσα τριγωνικά μέρη, με κοφτερό μαχαίρι και στολίζουμε κάθε καλαμπόκι στο κέντρο του με ένα κεφαλάκι γαρύφαλλου. Στην συνέχεια ζεσταίνουμε 2 ποτήρια λάδι σε κατσαρόλα και μόλις αυτό κάψει περιχύνουμε και ζεματάμε το γλυκό μας, ο ήχος που θα ακουστεί είναι η μαγεία τούτου του μπακλαβά.
  Ψήνουμε σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο, μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια του γλυκού, στους 180 βαθμούς με πάνω κάτω αντίσταση ή με αέρα ανάλογα πάντα με τον φούρνο. Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει.

ΣΙΡΟΠΙ

Βάζουμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα και τα βράζουμε εκτός από τον χυμό λεμόνι για 5-8 λεπτά. Μόλις το σιρόπι δέσει βγάζουμε το ξυλάκι της κανέλλας και προσθέτουμε το μισό κουταλάκι χυμό λεμονιού. Καυτό σιρόπι στον ελαφρά κρύο πια μπακλαβά μας και πάντα μέσα στις τομές.
 Το αφήνουμε να ξεκουραστεί και να τραβήξει το σιρόπι. Μετά από 2-3 ώρες είναι έτοιμος προς κατανάλωση και τέρψη.

                                                                                 Ακριβή του Λέντζερη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου