Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Σύστημα Αεροπροσκόπων Άρεως: Εξόρμηση στο Σοπωτό

Η αγέλη έζησε πολλά το φθινόπωρο που πέρασε… και τώρα που τελειώνει η χρονιά και αναπολούμε τα παλιά, «κοιτάμε» πίσω και βλέπουμε πως δεν έλειπε η  προσκοπική δράση. Για να δούμε μια ευχάριστη εμπειρία που ζήσαμε για δύο μέρες κάπου στην Πελοπόννησο…
Ήτανε τέλη Νοέμβρη αλλά τότε γύρναγε μια νέα σελίδα στο ημερολόγιο…! 
 Η νέα σελίδα θα γραφόταν με νέες διασκεδαστικές στιγμές, γεμάτες παιχνίδι και τρέξιμο σε μια 2ημερη Εκδρομή με τα υπόλοιπα τμήματα  του συστήματός μας!
Εκδρομή συστήματος λοιπόν και που θα μπορούσε να είναι καλύτερα για μια εκδρομή στα όρια φθινοπώρου - χειμώνα αν όχι σε ένα μέρος ψηλά στα βουνά. Στο Σοποτό λοιπόν!  

Ναι εκεί ήταν ο κατασκηνωτικός ξενώνας των Οδηγών που θα μας φιλοξενούσε το βράδυ και γύρω του μια πανέμορφη στολισμένη φθινοπωρινά φύση για να μας φιλοξενήσει την ημέρα.
Η στιγμή που η αγέλη περίμενε είχε φτάσει. Η Λεγεώνα των υπέρ-ηρώων ήρθε σε εμάς να τους γνωρίσουμε.
Σούπερμαν , Μπάτμαν, Φλάς, Ουόντερ-γούμαν, Χόκ-γκέρλ, και Γκρηιν λάντερν ήρθαν μαζί μας για  να μάθουμε τις υπερδυνάμεις τους αλλά και τις αδυναμίες τους με τις οποίες έπρεπε και να τους βοηθήσουμε…  Αναζήτηση λύσεων το πρωί, κατασκευές το μεσημέρι, δράση το βράδυ ….Συνέχεια στο πόδι ήμασταν από τι θυμάμαι… λίγη ξεκούραση;;

Α ναι τι λέω;; Είχαμε το καλύτερο κλείσιμο της βραδιάς με ένα διαδραστικό παιχνίδι-σόου για ομάδα και Αγέλη μαζί, αφιερωμένο από το Δίκτυο του συστήματός μας!
Ασκήσεις δεξιοτεχνίας, άμεσης απόκρισης, παρατηρητικότητας με ποιοτικά θεατρικά διαλειμματα ήταν ότι έπρεπε για να ζεσταθεί η κρύα νύχτα που είχε πέσει στο Σοποτό…. Η Κυριακή, όμως, επιφύλασσε 2 εξορμήσεις: Η 1η , λίγο μακριά από το ξενώνα για να βρούμε χαμένα στοιχεία στα δάσος του Σοποτού και να αποδείξουμε στους σούπερ-ήρωες τι αξίζουμε..! 
Η 2η ήταν στο πολύ γραφικό Λεβίδι όπου κάναμε στάση για μια ακόμα βόλτα πριν την επιστροφή μας στην Αθήνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν πρέπει να θυμηθώ κάτι στο τέλος.....  αυτό θα ήταν ….χμμμ… είναι ωραίο τελικά να είσαι παρέα με σούπερ-ήρωες!
Αυτές ήταν μερικές από τις στιγμές του Νοεμβρίου.
Για το τέλος της Χρονιάς του 2012 η Αγέλη πραγματοποίησε την διανυκτέρευση στη λέσχη και  μετά διέδωσε τον ερχομό των Χριστουγέννων με τα παραδοσιακά κάλαντα. Για όσους δεν συναντήσαμε στο διάβα μας :
 Καλή Χρονιά  και ευχές για ακόμα ένα γεμάτο από προσκοπική δράση και περιπέτεια έτος!






























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου