Επιστροφή στην 'Ύπαιθρο

  Όλοι έχουμε μια αγαπημένοι φαντασίωση λίγο πολύ κάθε φορά που επιστρέφουμε από ένα Σαββατοκύριακο «απόδρασης» στην εξοχή, η μετά τη «δύσκολη» επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές στην καθημερινότητες της μεγάλης πόλης. Πόσοι όμως από εμάς που το ονειρευόμαστε, κάνουμε το όνειρο μας πραγματικότητα;

Φταίμε;

Φυσικά και φταίμε εμείς. Είτε αυτοί είναι οι γονείς μας, είτε οι παππούδες μας, είτε εμείς οι ίδιοι. Εγκαταλείψαμε την ύπαιθρο και μαζευτήκαμε στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή.

  Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια συλλογιστική βάση και αναρωτηθούμε. Ποιο  είναι το καλύτερο, ποια είναι η ποιότητα; Τα καυσαέρια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας; Το άγχος της καθημερινότητας για το μεροκάματο του τρόμου; Οι γρήγοροι ρυθμοί; Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προλάβουμε κάτι που πραγματικά δεν ξέρουμε! Περιμένουμε κάθε μέρα το επόμενο χαράτσι, την επόμενη απόλυση, την επόμενη βλαπτική μεταβολή σε αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε ποιότητα ζωής. Με την απάθεια μας όμως, το μόνο που κάνουμε είναι να ενισχυθούμε τις βλέψεις αυτών που μας θέλουν ταπεινούς υπηρέτες των ανεπτυγμένων, παρέχοντος πάμφθηνες υπηρεσίες και αγαθά, μη μπορώντας να απολαύσουμε τη χώρα μας, ίσως την πιο όμορφη χώρα σε αυτό τον πλανήτη, αλλά και την πιο άτυχη συνάμα.

  Το δυσκολότερο κομμάτι είναι η απόφαση. Ας αφήσουμε την πόλη. Ας στραφούμε στο χωριό. Όσοι από εμάς έχουμε την δυνατότητα να το κάνουμε. Σίγουρα είμαστε πολλοί. Τον τελευταίο καιρό πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι κατάφεραν να αλλάξουν ριζικά την ζωή τους, να πάρουν τη μεγάλη απόφαση και να αρχίσουν μια διαφορετική δουλειά , πιο ανθρώπινη, πιο κοντά στη φύση – έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής. Άνθρωποι που ενώ έζησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, αποφάσισαν να αποκεντρωθούν και να αλλάξουν εντελώς το «μοντέλο» της ζωής και της εργασίας του, μόνοι ή με την οικογένεια τους, τον σύντροφό τους ή φίλους τους.

  Τι τους οδήγησε να κάνουν μια τόσο μεγάλη στροφή στη ζωή τους; Η οικολογική τους συνείδηση; Η οικοινομική κρίση; Το αίσθημα ευθύνης για την αποκέντρωση, που μόνο στα χαρτιά συναντάμε σ’ αυτή τη χώρα;

  Η μεγάλη τους ανάγκη για ζωή ποιοτική, αληθινή, ανθρώπινη, κοντά στη Φύση, είναι η απάντηση. Αυτοί οι άνθρωποι, έφυγαν προ κρίσης – υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο προφήτες – αναζητώντας το δικό τους παράδεισο που σίγουρα δεν βρίσκεται πια στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας και ειδικά στην Αθήνα, που μέρα με την μέρα καταρρέει. Έφυγαν με χαρά, με αισιοδοξία, με όρεξη και πάθος να προσφέρουν στον τόπο που πήγαν. Αυτό το τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είναι υγιές, ελπιδοφόρο, δυνατό, δουλεύει και αγωνίζεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμα τους, μπορεί όχι από αγνή φυσιολατρία αλλά από ανάγκη – είναι θλιβερό το πόσοι νεόπτωχοι «γεννιούνται» κάθε μέρα.

  Ας μιλήσουμε όμως με αριθμούς! Σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research σε Αττική και Θεσσαλονίκη (πηγή:24h.gr) υπολογίζεται ότι το 1 με 1,5 εκατ. άτομα, σχεδιάζουν την επιστροφή στην ύπαιθρο.

  Περίπου οι μισοί απ όσους επιθυμούν να φύγουν, θέλουν να ασχοληθούν με τον αγροτικό τομέα (φυτική παραγωγή, κτηνοτροφία, αλιεία), το 18,3% με την εκπαίδευση, το 10,6% με την ενέργεια και τις ΑΠΕ, το 7% με το εμπόριο, το 6,7% με τον αγροτουρισμό και το 5,8% με την μαζική εστίαση. Το 2/3 σχεδόν, όσων επιθυμούν να χτίσουν μια νέα ζωή στην επαρχία, έχουν υψηλή μόρφωση. Ειδικότερα, το 25,4% είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων, το 43% είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ-ΤΕΙ, το 17,1% είναι απόφοιτοι επαγγελματικών σχολών, το 8,2% απόφοιτοι λυκείου και το 1,2% γυμνασίου.  Πρόκειται, για τις πιο δυναμικές επαγγελματικές ηλικίες, αφού το 10,6% είναι μεταξύ 25-29 ετών, το 21,2% μεταξύ 30 και 34 ετών, το 25,3% μεταξύ 35-39 ετών και 12,9% μεταξύ 40-44 ετών.

 Εντυπωσιακό στοιχείο είναι η δήλωση του 70,3% των ερωτηθέντων, πως θα έφευγε για το ίδιο ή μικρότερο εισόδημα, σε αντάλλαγμα μια πιο ουσιαστικής και ποιοτικής ζωής. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται για τις παραδοσιακές καλλιέργειες όσο και για βιολογικά επαγγελματικά προϊόντα.

 Και όσοι καταβολεμένοι και δύσπιστοι αναρωτιούνται ακόμη το όφελος από μια τέτοια αλλαγή, η απάντηση είναι απλή και μάλιστα την βρίσκουν κάθε φορά που έρχονται έστω και για πέντε μέρες στο χωριό μας.  Μα φυσικά η τεράστια διαφορά της ποιότητας ζωής, του καθαρού αέρα, αλλά και της ανθρώπινης επαφής που χάθηκε τώρα πια. Παλιά υπήρχαν χίλιοι λόγοι για να σμίγουν στα σπίτια τους οι άνθρωποι για να χαίρονται τις χαρές τους και να συμμερίζονται τη λύπη αυτών που το χρειάζονταν. Σήμερα όχι. Η επιστροφή στην ύπαιθρο θα μας χαρίσει χρόνια ζωής, θα μας βοηθήσει να επιβιώσουμε από τα κακά που μάλλον σύντομα θα ταλαιπωρήσουν πολύ κόσμο, θα μας προσφέρει εναλλακτικές θέσεις εργασίας, αλλά το σπουδαιότερο είναι πως θα ξαναγίνουμε Άνθρωποι.

 Υ.Γ. Ξέρετε τι συμβούλεψε ο Βολταίρος, όταν ο κόσμος διαλύονταν στην εποχή του; «Καλλιεργήστε τον κήπο σας».

                                                                                                  Λαμπρινή Λουρίδα