Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Της Κυριακής τα είδωλα - Σωτηρακόπουλος Χρήστος

Ο αθλητικογράφος Χρήστος Σωτηρακόπουλος, ο οποίος κατάγεται από το Σοποτό, παρουσίασε στην Πάτρα την Τρίτη 10 Ιανουαρίου το νέο του βιβλίο «Της Κυριακής τα είδωλα».
Το βιβλίο είναι μια αναφορά στις Μνήμες από τις Κυριακές των παιδικών μας χρόνων, που ειδικά για το μεγαλύτερο ποσοστό των ανδρών Ελλήνων ήταν συνδεδεμένη με την προσμονή και συγκίνηση των ποδοσφαιρικών αγώνων και των μεγάλων ντέρμπι. Πρόσωπα, γήπεδα, φωτογραφίες αλλά και αναφορές του τύπου της εποχής, ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, το οποίο αποτελεί μια καλή αφορμή για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι.
Ο συγγραφέας δίνει έμφαση σε ιστορίες που δεν βρίσκουν εύκολα χώρο στα πρωτοσέλιδα, ωστόσο είχαν σημαντική συμβολή στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου στην χώρα μας. Το βιβλίο προλόγισαν ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αχαΐας κ. Πλάτων Μαρλαφέκας, ο παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής κ. Κώστας Πετρόπουλος, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Παναχαϊκής κ. Μίμης Σπεντζόπουλος καθώς και ο ίδιος ο συγγραφέας.
 Της Κυριακής τα είδωλα όπως και το προηγούμενο βιβλίο Παιχνίδι χωρίς όρια, υπηρετούν την πεποίθηση του Χρήστου Σωτηρακόπουλου ότι «η καταγραφή και συντήρηση της μνήμης του παιχνιδιού είναι υποχρέωση...».

Αναρτήθηκε από
Ετικέτες , , , , , , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)