Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Κάστανα!


Οι καστανιές πρέπει να βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 250 μέτρα και δεν ευδοκιμούν σε χαμηλότερα υψόμετρα. Πολλαπλασιάζονται με σπόρο, με μοσχεύματα και με εμβολιασμό. Το δέντρο ανθίζει κατά την άνοιξη και τα κάστανα ωριμάζουν από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου, ανάλογα με τις συνθήκες και την ποικιλία.
 Κάθε δέντρο μπορεί να δώσει από 30-50 κιλά κάστανα. Το μέγιστο της απόδοσης  θεωρείται  το   50ο-60ο έτος της ηλικίας του. Η   εξαιρετική   τους   γεύση,   οι χαμηλές θερμίδες  και  τα  οφέλη τους για την υγεία μας τα κάνουν απαραίτητα για την καθημερινή μας διατροφή. Τα   κάστανα   περιέχουν  λιγότερες θερμίδες    από    όσες    πιστεύουν    οι περισσότεροι   (160   Kcal/100  γρ.),   ενώ ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα    ιδιαίτερα    θρεπτικό    τρόφιμο    που    όταν καταναλώνεται   σε   μέτριες   ποσότητες   μπορεί  να   μας προσφέρει μόνο οφέλη


Τα κάστανα είναι γνωστά για την προστατευτική τους δράση στο καρδιαγγειακό και τη συμβολή τους στην καλή λειτουργία του εντέρου, ως υποκατάστατο δημητριακών. Αποτελούν καλή πηγή καλίου, που είναι απαραίτητο για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, της καρδιακής συστολής και της υδατικής ισορροπίας του οργανισμού. Ο φλοιός της καστανιάς είναι, επίσης, αντιπυρετικός και τα φύλλα της χρησιμοποιούνται για την καταπράυνση του κοκίτη κ.α.
  Το κάστανο, ωμό ή ψητό, αποτελεί μια πλήρη τροφή, ιδανική  για   παιδιά  στην  ανάπτυξη,  για   όσους αναρρώνουν από διάφορες ασθένειες, όπως η έντονη διάρροια, καθώς και για αθλητές. Κυριαρχεί στις αγαπημένες αυθεντικές γεύσεις,   γίνεται    λαχταριστό   γλυκό, γέμισμα    κορμού,    κομπόστα,    και βουτηγμένο  σε  λιωμένη   σοκολάτα γλυκαίνει  αμαρτωλά τον ουρανίσκο μας.
  Έχει τον τρόπο του" το κάστανο να μπαίνει στη ζωή μας και μέσα από το ) λόγο. "Δε χαρίζει κάστανα", "Ποιος θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά" "Λάδι βρέχει, κάστανα χιονίζει". λέει ο λαός κατά περίπτωση. Όπως και να'χει, το θρεπτικό καστανάκι νοστιμεύει τις χειμωνιάτικες μέρες. Ζεστό, ξεροψημένο, βραστό, μα και ωμό, είναι λατρεμένο απ'όλους. Ας έχει κρύο, ας ψιλοβρέχει, ο καστανάς επιμένει με το σακάκι και την τραγιάσκα να στέκει στη φουφού του χαράζοντας κάστανα, να τα ψήσει και να χορτάσει με τη νοστιμιά το διαβάτη του χειμώνα, να τον παρηγορήσει γλυκά στα κρύα περπατήματα, σιγοτραγουδώντας:

 "Το  κάστανο  θέλει   κρασί/και  το  καρύδι   μέλι/και  το   κορίτσι φίλημα/πρωί και μεσημέρι..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου