Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα Στο Σοποτό !!!




O Σύλλογος Σοποτινών εύχεται απο καρδιάς σε όλους τους συγχωριανούς και συμπατριώτες:
                           Χ Ρ Ο Ν Ι Α  Π Ο Λ Λ Α  &  Κ Α Λ Ε Σ  Γ Ι Ο Ρ Τ Ε Σ
                                                                                                Σύλλογος Σοποτινών Άγιος Παύλος
 
Με την ευκαιρία των Αγίων Ημερών των Χριστουγέννων,
σας στέλνουμε τις καλύτερες ευχές μας από το χιονισμένο Σοποτό για,
Χρόνια Πολλά, Καλά Χριστούγεννα, Υγεία, Αγάπη, Χαμόγελο & ό,τι καλύτερο για εσάς & τους αγαπημένους σας!!!
Να είστε όλες & όλοι καλά & ελπίζουμε να σας φιλοξενήσουμε σύντομα!!!
                                                             Η Διεύθυνση του Ξενώνα "ΣΟΠΟΤΟ"
 
 
 

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

...ο υπεραιωνόβιος συμπατριώτης μας!!!

Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες για τον κ. Λεωνίδα, τον γηραιότερο χρήστη του Facebook. Ποιός είναι όμως ο Λεωνίδας Πανουτσόπουλος;




Γεννήθηκε στο Σοποτό Καλαβρύτων στις 1/03/1908! Ναι, είναι 104 ετών, έχει 4 εγγόνια και 9 δισέγγονα, εκ των οποίων το μεγαλύτερο έχει περάσει τα 30! Ωστόσο, παρά την ηλικία του, δεν διστάζει να κάνει πλήρη χρήση των εφαρμογών του Facebook, από likes, μέχρι ανέβασμα φωτογραφιών και πρόσκληση φίλων, ενώ διαθέτει Gmail και κινητό τηλέφωνο. «Η αλήθεια είναι ότι είμαι γεννημένος το 1908 αλλά όχι ότι κρύβω χρόνια, απλά το Facebook δε μου επέτρεπε για κάποιο λόγο να επιλέξω ως χρονολογία γέννησης το 1908. Γιατί; Η τρίτη ηλικία δεν έχει δικαίωμα στα social network media;», γράφει στις πληροφορίες του προφίλ του.

Και επειδή αρκετοί έσπευσαν να πουν πως το προφίλ του κ. Λεωνίδα είναι ψεύτικο, την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος «Όπως θα καταλάβετε, είναι λίγο δύσκολο να γράφω εγώ ή να χειρίζομαι αυτό το σύστημα. Για τον λόγο αυτό, τα δισέγγονα μου με ενημερώνουν και μέσω αυτών μπορώ να συμμετέχω».

Ας μάθουμε τώρα κάποια στοιχεία από τη ζωή του υπεραιωνόβιου παππού, καθώς και τα μυστικά της μακροζωίας του.

Το επάγγελμά του ήταν τσαγκάρης και μάλιστα από τους καλύτερους υποδηματοποιούς της περιοχής με πολλούς πελάτες και από τα γύρω χωριά. Με μαεστρία και μεράκι έφτιαχνε χειροποίητα σκαρπίνια, άρβυλα με πρόκες και τσαρούχια.

Ο κ. Λεωνίδας ήταν ένας από τους άνδρες που πολέμησαν στην Αλβανία το 1940 και στο τέλος του πολέμου επέστρεψε στο Σοποτό με τα πόδια, περπατώντας 40 ημέρες και 40 νύχτες. Όπως μας εξομολογήθηκε ο ίδιος, ένα βράδυ κουρασμένος από το περπάτημα αποφάσισε να ξαπλώσει κάτω από ένα δέντρο, για να ξαποστάσει και να πάρει δυνάμεις. Το πρωί που ξύπνησε όμως τον περίμενε μία μεγάλη έκπληξη, αφού συνειδητοποίησε πως όλη τη νύχτα κοιμόταν πάνω σε κάποιο πτώμα. Δεν χάνει ευκαιρία, λοιπόν, να εξιστορεί τέτοια περιστατικά, τα οποία του στιγμάτισαν τη ζωή. Αρκετοί πάνω στη συζήτηση τον ρωτούν αν τα χρόνια που πολεμούσε σκότωσε κάποιον και η απάντηση που παίρνουν από τα χείλη του παππού Λεωνίδα είναι αποστομωτική, "Εγώ έριχνα, τώρα αν τους πετύχαιναν (οι σφαίρες) δεν ξέρω".

Τα τελευταία 20 χρόνια ζει και συντηρείται μόνος του, καθώς η πολυαγαπημένη του σύζυγος Γεωργία (Γιωργίτσα, όπως την αποκαλούσε) έφυγε από τη ζωή. Αλλά πώς περνάει την ημέρα του; Καθημερινά πηγαίνει στο καφενείο του χωριού όπου παίζει δηλωτή με τους συγχωριανούς του (φήμες λένε ότι είναι ανίκητος), μαγειρεύει με τη σπεσιαλιτέ του να είναι τα γιουβαρλάκια, βλέπει πολύ τηλεόραση (κυρίως ειδήσεις), κοιμάται μετά τις 12 κάθε βράδυ, κάθε Κυριακή ή γιορτή θα στολιστεί για να πάει στην εκκλησία και συμμετέχει σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ακόμη και σήμερα είναι καλός οικοδεσπότης κι όποιος τον επισκεφθεί στο σπίτι του θα νιώσει βασιλιάς.

Θυμάται όλο του το οικογενειακό δέντρο με λεπτομέρεια, όχι μόνο το δικό του αλλά και ολόκληρου του χωριού, καθώς και ονόματα, ημερομηνίες και γιορτές. Μέχρι πέρυσι ανέβαινε στην καρυδιά να μαζέψει καρύδια, ενώ δεν έχει οδηγήσει ποτέ και δεν έχει πάει ποτέ στη θάλασσα. Ο κ. Λεωνίδας έχει άποψη για όλα και του αρέσει να συζητάει με τις ώρες στην πλατεία του χωριού με τους συγχωριανούς του. Όσο για το τι ομάδα είναι; "Με αυτή που κερδίζει", λέει γελώντας.

Τέλος, μας αποκάλυψε τι κάνει και διατηρείται ακμαίος στην ηλικία των 104 ετών. Καθημερινά και αδιαλείπτως περπατάει, δεν έχει καπνίσει ποτέ, πίνει μόνο σε ειδικές περιστάσεις και γιορτές, νηστεύει 100 ημέρες τον χρόνο και απαραίτητα το μεσημέρι θα πάρει τον μεσημεριανό του ύπνο.

Φέτος το καλοκαίρι, ο Λεωνίδας Πανουτσόπουλος τιμήθηκε από τον σύλλογο των Σοποτινών για τη λεβεντιά και την αγάπη του για τον τόπο.

Να 'σαι καλά παππού και να σε βλέπουμε στην πλατεία του Σοποτού για πολλά χρόνια ακόμα!


Ντία Μούλου

Πηγή www.newpost.gr

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Σαν σήμερα στις 13 Δεκεμβρίου1943 καταστρέφονται τα Καλάβρυτα απ'τους Ναζί κατακτητές και εκτελούνται όλοι οι άνδρες κάτοικοι των Καλαβρύτων, ανερχόμενοι σε 1101 άτομα. Στις 14 Δεκεμβρίου 1943 εκτελούνται από τους Ναζί, πέντε μοναχοί της Μονής Αγίας Λαύρας.