Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Θεοδώρων Αροανίας

Γόνος πολύτεκνης οικογένειας. Γεννήθηκε στο Αγρίδι Αροανίας αρχές του 1940. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στο χωριό του, σε ηλικία 10 ετών έφυγε για το Άγιο Όρος στην Καλύβη του Αγίου Γεωργίου της Νέας Σκήτης της Μονής του Αγίου Παύλου, κοντά στους θείους του (αδέλφια του πατέρα του) τον Γέροντα Θεοδόσιο, άριστο αγιογράφο και τον Γέροντα Βαρλαάμ, αργυροχρυσοχόο και ο τελευταίος που δούλευε με πιστότητα το τσοκάνικο στο χρύσωμα της εικόνας. Κοντά τους βίωσε την υπακοή, την ταπείνωση, την άσκηση, την προσευχή και όλες τις μοναχικές αρετές. Φοίτησε στην συνέχεια  στην Αθωνιάδα Εκκλησιαστική Σχολή, έμαθε την τέχνη της αγιογραφίας εξελίχθηκε  σε άριστο αγιογράφο. 

 
Ο αγιογράφος Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Μαραγκός της Νέας Σκήτης του Αγίου Όρους στο εργαστήρι – κελί του, ασχολούμενος με την ιερή Τέχνη. (πηγή Εκκλησιαστική Αλήθεια 110/1.5.81)
 
[την παραπάνω φωτογραφία πλαισίωνε το εξής κείμενο:

  O ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ αγιογράφος Μοναχός, για να μπορέσει να εκφράσει σε μορφές, χρώματα, προφητισμό, κλίμα και θεολογία την ιερή ενόρασι του, «ζην τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον Αρχηγό και Τελειωτή της πίστεως υπεύθυνα, όχι ανεύθυνα, ειλικρινά…». Για αυτόν, «η αγιότης, αποτελεί υπέρτατην ηθικήν αξίαν, η οποία ουδέποτε εκπίπτει». Έτσι μέσα στους αιώνες, η αγιορείτικη προσφορά είναι μια αμετακίνητη παρουσία ζωής, πνευματικότητας, καλλιτεχνικής δημιουργίας και θρησκευτικού πάθους, που κατοχυρώθηκε από τον πολιτισμό και την Ιστορία ως αναπόσπαστο στοιχείο τους.

    Ο ΜΟΝΑΧΟΣ που αγιογραφεί ή καλλιτεχνεί, δεν είναι ένα ξεχωριστό, απομακρυσμένο μέλος της κοινότητος, με φανταστικές διαστάσεις! Αλλά είναι ένας απλός ασκητής, που με διορατικότητα εκτελεί όλα εκείνα τα απαραίτητα διακονήματα, της κοινοτικής ζωής. Συμπεριφέρεται, από το μαγειριό ίσαμε τις αγροτικές δουλειές και τις λειτουργικές απαιτήσεις του κοινοβίου, με τον ίδιο τρόπο που και οι άλλοι πράττουν. Παράλληλα, όμως, αισθητοποιεί με την Υμνογραφία, την Αγιογραφία, την Ξυλογλυπτική, την Αρχιτεκτονική και τις άλλες ιερές Τέχνες, ότι μπορεί να συντελέσει στο «να καταστεί προσιτό εις τον ανθρώπινο πνεύμα το μύστηριο της Θείας Οικονομίας…». 

   Η ΤΕΧΝΗ και η Θρησκεία στον Άθω είναι κορυφαίοι συντελεστές ενός βίου θριαμβικού. Γιατί, πέρα από τα βιώματα και τα μνημεία, αποδεσμεύουν τον άνθρωπο από την ύλη του, από το εύθραυστο σκεύος του και τον υψώνουν ίσαμε τη βεβαιότητα της αιωνιότητας. (πηγή Εκκλησιαστική Αλήθεια 110/1.5.81)]


Νέος εκάρει μοναχός και στην συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και ως διάκονος συμμετείχε στον εορτασμό της χιλιετηρίδας του Όρους με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Στην συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος έζησε οσιακά, διακρίνονταν για την φιλοθεΐα του, την φιλανθρωπία και την φιλοκαλία του. Στην καλύβη του Αγ. Γεωργίου όπου μόνασε έβρισκε καταφύγιο και τύγχανε της αγιορείτικης φιλοξενίας οι πάντες. Ως δίκαιος της νέας σκήτης ξεκίνησε και ολοκλήρωσε το έργο αντιστήριξης του εδάφους από πλευράς θαλάσσης για να προστατευθεί το Κυριακό της σκήτης. 
 
Στιγμιότυπο από τα εγκαίνια του έργου αντιστηρίξεως του Κυριακού Νέας Σκήτης Αγίου Όρους. Διακρίνεται ο Θεοφ. Επίσκοπος Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομος και στο βάθος το εκτελεσθέν έργο από τον Ιερομόναχο Γεώργιο Μαραγκό, Δικαίο Ν.Σκήτης (πηγή Εκκλησιαστική Αλήθεια 16.2.1992/3)



Αρχές του ’80 εκπαιδεύτηκε στις τηλεπικοινωνίες και ανέλαβε τεχνικό του ΟΤΕ σε ολόκληρη την χερσόνησο του Άθω. Το 1993 εγκαταλείπει το Άγιο Όρος και έρχεται να επανδρώσει την Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας μαζί με τον Γέροντα Βαρλαάμ και τον πατέρα Προκόπιο.

 
Χάρτης της ευρύτερης περιοχής της Μονής Αγίων Θεοδώρων

Ως Ηγούμενος της Μονής εργάσθηκε για την συντήρηση της Μονής την καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων και της αξιοποίησης τους. Φρόντισε για την κατασκευή του δρόμου της Μονής και οι προσκυνητές τύγχαναν της αγάπης και της φιλοξενίας του και τους πρόσφερε θυμίαμα που ο ίδιος κατασκεύαζε.

 
Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας (πηγή Αθήνα 1995, Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας)

 
Εσωτερική άποψη της Μονής (πηγή Αθήνα 1995, Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας)

Στο πρόσωπο του πατρός Γεωργίου βλέπαμε μια γνήσια αυθεντική παραδοσιακή αγιορείτικη μορφή που σαγήνευε και γοήτευε με το λόγο του, την αγάπη του προς τον άνθρωπο και χειρίζονταν την εκκλησιαστική οικονομία με σεβασμό στους Ιερούς Κανόνες και την παράδοση της εκκλησίας μας. Από νέος αγάπησε τον Θεό και διηκόνησε τον Θεό το πρόσωπο του ανθρώπου.

Η αδελφότητα της Μονής (πηγή Αθήνα 1995, Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας)

Μετά την Πανήγυρη της καταθέσεως της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου στο Αγρίδι Αροανίας


Η κοίμησης του αποτέλεσε μια σημαντική απώλεια για την εκκλησία και τον τόπο μας. Στην εξόδιο ακολουθία που τελέσθει Σάββατο 20 Αυγούστου στο καθολικό της Μονής προεξείχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βρεσθένης εκπροσωπώντας τον ποιμενάρχη μας, ο Ηγούμενος Αγίας Λαύρας, πολλοί πατέρες από τις Μονές μας και την περιοχή μας, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων και πλήθος κόσμου από την γύρω περιοχή. Αιωνία του η μνήμη και την ευχή του να έχουμε.


                                                                                                        Πατήρ Νικόλαος Κίτσος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου