Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Περί πρωταπριλιάς …


Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη Η εκδοχή, που θεωρείται και ποιο βάσιμη ιστορικά, θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η «1η Απριλίου». Την χρονιά αυτή όμως, και επί βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες. Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα (συνήθως ψάρια ) για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε με τον καιρό σε έθιμο. Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα και διαφοροποιήθηκε αποκτώντας μια ελληνική χροιά. Η βασική ιδέα βέβαια παρέμεινε ίδια. Λέμε αθώα ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το «θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χηρέψει γρήγορα.
Με μικρά ή μεγάλα ψέματα, η πρωταπριλιά είναι ημέρα χαράς και διασκέδασης. Aς βρούμε λοιπόν ένα καλό ψέμα!

Αρετή Πράγια
Πηγή: https://www.facebook.com/groups/sopotoaroanias/