Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

[…Τα γεγονότα είναι όπως τα σακιά όταν είναι άδεια, δεν στέκονται. Για να μπορέσει να σταθεί ένα γεγονός πρέπει να το γεμίσουμε πρώτα με τις σκέψεις και τα αισθήματα που το προκάλεσαν … – Luigi Pirantello]

Σε κάποιο εργαστήριο του CERN ανακάλυψαν πως το νετρίνιο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως, καταρρίπτοντας την θεωρία του Αϊνστάιν. Τόσες μελέτες, τόσες έρευνες, τόσες ανθρωποώρες , τόσες θυσίες για να βρεθεί κάποιος μια μέρα να σου καταρρίψει την κοσμοθεωρία.

«Αυτό το χωριό είναι μεγάλη μαλακία!» το είπε, το άκουσα καθαρά ένα Σάββατο μεσημέρι σε ένα ασυνήθιστο γεύμα. Και έρχεται μια διατύπωση να κλονίσει τι; Φυσικά, τίποτα! Εδώ δεν έχουμε να αποδείξουμε το θεώρημα του ολοκληρωτικού λογισμού, δεν θα διατυπώσουμε το πυθαγόρειο θεώρημα, ούτε θα αναλύσουμε το νόμο της διατήρησης της ενέργειας. Η αγάπη, ο πόνος, η μεταμέλεια και η ελπίδα δεν χρειάζονται αποδείξεις. Εδώ θα μιλήσουμε για ένα χωριό των Καλαβρύτων … το Σοπωτό.

Το Σοπωτό πριν το ζήσω το ένοιωσα ως έμβρυο. Αλησμόνητη η αίσθηση γαλήνης μέσα στην προστασία της μήτρας. Το θρόισμα των φύλλων στα πλατάνια, ο παφλασμός των κρυστάλλινων νερών στις πέτρινες βρύσες, η ευωδία του καθαρού αέρα, τα 930 μέτρα κοντινότερα στον γαλάζιο ουρανό, οι 20 εκκλησίες και ας υπάρχει μόνο ένας φιλελεύθερος Θεός. Στ’αλήθεια σας λέω, τα ένοιωσα και τα ζήλεψα, τα έζησα και τώρα τα νοσταλγώ. Για αυτό όταν τα επιθυμώ επιστρέφω εκεί με το νου μου και τα αναζητώ στο πρώτο μου κύτταρο, γιατί το Σοπωτό είναι έρωτας και ως έρωτας είναι τυφλός, γοητεύεται από τις ατέλειες. Για τον λόγο αυτό οποιαδήποτε κακή διατύπωση την αντιμετωπίζω με συμπάθεια, γιατί ευτυχώς μερικοί από εμάς έχουν βρει τον παράδεισο τους και μπορούν να επιστρέψουν στην προπτωτική Εδέμ τους. Το Σοπωτό είναι άλλωστε πάντα εκεί, μας περιμένει.

Κι εγώ μια μέρα θα επιστρέψω, στο χώμα του προστατεύει αγαπημένους μου ανθρώπους, είναι και αυτό το σπίτι που έζησε όμορφες μέρες και τώρα είναι δυσβάστακτα άδειο.

Αφιερωμένο σε όσους αναζητούν ακόμα τον παράδεισο … στο μυαλό, στην καρδιά ή έστω πάνω στην γή.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Οι γευστικές προτάσεις της Σοποτινιάς


ΚΟΛΟΚΥΘΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΓΕΜΙΣΤΑ

Αυγουστιάτικο πρωινό στο Σοποτό. Κάθομαι στο μπαλκόνι μου και απολαμβάνω χρώματα, εικόνες και μυρωδιές από το δυόσμο, ρίγανη και μάραθο. Όλα τα αρώματα μέσα από ένα τόσο δα μποστάνι, και ασφαλώς που καλύτερη ευκαιρία για ένα μυρωδάτο καλοκαιρινό και νηστήσιμο φαγάκι.
Μαζεύω κολοκυθοανθούς νωρίς – νωρίς για να είναι ολόφρεσκοι και με προσοχή μήπως και ανταμωθώ με κανένα σέρσιγκα.  Βγάζω τον ύπερο και αφού τους πλύνω, προσεκτικά για μην τρυπήσουν, τους στραγγίζω.
Για 50 ανθούς θα χρειαστώ:
·         4 μέτρια κρεμμύδια
·         1 ώριμη ντομάτα
·         ¾ ποτήρι νερού λαδι
·         Όλα τα μυρωδικά της εποχής: μάραθο, δυόσμο και μαϊντανό
·         300 γραμμ. Περίπου ρύζι Καρολίνα

Ανακατεύω όλα τα υλικά και αφήνω να παντρευτούν οι μυρωδιές. Στρώνω τα τρυφερά φύλλα της κολοκυθιάς ή φετούλες κολοκυθιού στην κατσαρόλα, και αρχίζω να γεμίζω τους ανθούς  με περίπου μια κουταλίτσα από το υλικό μου. Στην συνέχεια τους στρώνω στην κατσαρόλα με την σειρά και τον ένα πλάι στον άλλο.
Αφού ολοκληρώσω το γέμισμα βάζω ζεστό νερό μέχρι να σκεπαστούν οι ανθοί και τους καπακώνω μένα πιάτο για να μην ανοίξουν. Τους βράζω για περίπου μισή ώρα σε χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να πιούν το νεράκι τους. Προαιρετικά συμπληρώνω στο τέλος τον χυμό από το ½  λεμόνι.
Το φαγάκι αυτό ταιριάζει εξαιρετικά με γιαουρτάκι, τυράκι φέτα και ένα ποτηράκι δροσερό κρασάκι. 

Σας εύχομαι καλή σας όρεξη!
Αγλαΐα



Πηγή: τα Νέα του Σοποτού, Φεβρουάριος 2011 – Ιούλιος 2011,
ΕΤΟΣ 1ο –  Αρ.Τεύχους 1 – Εκδότης:Σύλλογος Σοποτινών «Ο Αγ.Παύλος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου